Digitalis purpurea – naparstnica purpurowa

Pochodzenie i opis

Digitalis purpurea – naparstnica purpurowa rośnie dziko w Europie i Afryce Północnej. Rośnie także w Polsce, głównie w górskich lasach. Została do Polski zawleczona i świetnie się tu zadomowiła.

Jest rośliną wysoką. Dorasta do 150 cm. Liście ma lancetowate, owłosione. Łodyga jest wzniesiona, też gęsto owłosiona.

Kwiaty są duże, dzwonkowate. Kwiaty mają kształt naparstka, stąd nazwa. Są purpurowe, różowe, fioletowe lub białe, w zależności od odmiany. Wnętrze kwiatów jest mocno nakrapiane stanowiąc „lądowisko” dla owadów zapylających. Kwiaty są zebrane w grona osadzone na sztywnym pędzie. Naparstnica kwitnie całe lato (VI-VIII). Nasiona tworzą się w pękatych torebkach. Są bardzo drobne (10 000 sztuk/g).

Cała roślina jest silnie trująca. Sok zawiera glikozydy nasercowe, m.in. digitalinę.

Wymagania i uprawa

Najlepiej rośnie w miejscu lekko ocienionym. Wystarczy przeciętna, piaszczysto-gliniasta gleba zasobna w wapń, Gleba powinna być stale umiarkowanie wilgotna. Jest to gatunek bardzo niewybredny.

Nasiona wysiewamy w V-VI do skrzyneczek. Następnie pikujemy do doniczek.  Na miejsce stałe wysadzamy późnym latem tego samego roku lub jeszcze lepiej na wiosnę następnego roku. Sadzimy w rozstawie 30 x 40 cm. Po kwitnieniu pędy kwiatostanowe warto przyciąć. Pobudzi to rośliny do ponownego kwitnienia.

Zastosowanie

Stosowana jest jako tło na rabaty bylinowe, pod ścianami i ogrodzeniami. Ładnie wygląda w nasadzeniach naturalistycznych. Ponieważ jest trwała w wazonie to świetnie nadaje się na kwiat cięty.

Jest rośliną leczniczą – jej sok zawiera nasercową digitalinę.