Dimorphoteca sinuata – dimorfoteka zatokowa, złotokwiat
Pochodzenie i opis
Dimorphoteca sinuata – dimorfoteka zatokowa, złotokwiat tworzy wspaniałą plamę na kwietnikach i w ogródkach skalnych. Jest ozdobna ze złocistych, bardzo licznych kwiatostanów. Rośnie dziko na półpustyniach Afryki Południowej. Osiąga wysokość 40 cm. Dimorfoteka ma pędy pokładające się od dołu, wyżej wzniesione i rozgałęzione. Liście ma lancetowate, kruche, zatokowo wcinane.
Dimorfoteka jest rośliną jednoroczną wysiewaną wprost do gruntu.
Kwiatostany są podobne do kwiatostanów gerbery. Są stosunkowo duże, najczęściej pomarańczowe, rzadziej białe, łososiowe, różowe, żółte. U podstawy kwiatów języczkowych („płatków”) wyraźny jest ciemny pasek. Koszyczki otwierają się tylko w dni słoneczne i tylko od rana do popołudnia. Kwitnie całe lato. Nasiona są okrągłe, płaskie, jasnobrązowe (600 sztuk/1 g).
Wymagania i uprawa
Dimorfoteka ładnie rośnie i kwitnie wyłącznie na stanowisku słonecznym. Gleba musi być lekka i przepuszczalna. Dimorfoteka nie znosi nadmiaru wody w glebie oraz wilgotnych, deszczowych i chłodnych lat.
Wysiewamy nasiona bezpośrednio do gruntu na przełomie IV i V. Siewki po wzejściu przerywa się pozostawiając rośliny w rozstawie 10 cm x 15 cm.
Można też produkować rozsadę dimorfoteki. Wtedy nasiona wysiewamy w III/IV bezpośrednio do doniczek. Po posadzeniu do gruntu rozsada wymaga początkowo systematycznego podlewania, aż do pełnego przyjęcia się. Warto systematycznie usuwać przekwitnięte kwiatostany.
Zastosowanie
Dimorfoteka jest cenną rośliną do sadzenia na kwietnikach letnich. Stosowana jest chętnie jako roślina okrywowa lub obwódkowa. Pasuje do ogrodów skalnych. Coraz częściej jest wykorzystywana w kompozycjach pojemnikowych z innymi roślinami sezonowymi. Rzadko stosowana jest jako kwiat cięty.