Fothergilla major – fotergilla większa
Fotergilla to kuzyn oczarów. Podobnie jak one, ma wspaniale przebarwiające się jesienią liście, kwiaty o wydłużonych pręcikach, rośnie w podobnych warunkach, cieszy się podobnym, rosnącym zainteresowaniem ogrodników.
Pochodzenie: Gatunek północnoamerykański, rośnie w lasach i na bagnach.
Opis: Wolno rosnący, długowieczny krzew. Dorasta do 2 m. Liście okrągłe, wyraźnie unerwione, podobne do liści oczarów. Jesienią liście przebarwiają się na pomarańczowo, żółto i czerwono i jest to główna ozdoba rośliny. Liście są od spodu sino zabarwione. Kwiaty szczoteczkowate, kremowo białe, z charakterystycznymi wydłużonymi pręcikami, pachnące miodem. Kwitnienie w maju, jednocześnie z rozwojem liści. Owocem jest torebka (IX) otwierająca się w czasie suchej pogody i wyrzucająca nasiona na znaczne odległości (tzw. autochoria).
Wymagania: Fotergilla ma podobne wymagania jak oczary. Najlepiej czuje się w miejscach słonecznych lub lekko ocienionych, zacisznych, ciepłych. Jest całkowicie odporna na mróz. Wymaga gleb dobrze uprawionych, próchnicznych, lekko kwaśnych (nie znosi wapnia w glebie), stale lekko wilgotnych.
Rozmnażanie: Przez wysiew nasion – sposób trudny ze względu na problem z pozyskaniem nasion (łatwo „uciekają” z torebek), nasiona wymagają długotrwałej stratyfikacji (nawet do 2 lat) i wschodzą bardzo nierównomiernie. Wegetatywnie można rozmnażać przez sadzonki zielne sporządzane w VII.
Zastosowanie: Cenny krzew do ogródków przydomowych (rośnie wolno i nie zagraża innym roślinom). Sadzony szczególnie ze względu na oryginalne kwiaty i jesienne jaskrawe zabarwienie liści. Dobrze prezentuje się i dobrze się czuje wśród roślin wrzosowatych. Roślina amatorska, coraz częściej sadzona w ogrodach.