Pinus strobus – sosna wejmutka
Występowanie i opis
Pinus strobus – sosna wejmutka rośnie dziko w Ameryce Północnej, gdzie jest ważnym gatunkiem lasotwórczym.
Jest to drzewo dorastające do 25 m. Rośnie szybko. Korę ma ciemną, u starych drzew mocno spękaną.
Wejmutka odznacza się wyjątkowo ładną, zwiewną koroną.
Na otwartych terenach gałęzie wyrastają od samego dołu pnia. Jest sosną 5-igielną, igły są stosunkowo długie, cienkie i miękkie, pokryte niebieskawym nalotem. Szyszki są dość nietypowe – silnie wydłużone, zwisające.
Wymagania
Sosna wejmutka jest stosunkowo odporna na niesprzyjające warunki siedliskowe, choć najlepiej rośnie na stale lekko wilgotnej glebie. Dobrze znosi warunki miejskie. Jest całkowicie odporna na mróz.
Obecnie wejmutka rzadko sadzi się w zieleni miejskiej ze względu na podatność i roznoszenie rdzy wejmutkowo-porzeczkowej.
Zastosowanie
Dawniej wejmutka była bardzo chętnie sadzona w dworskich parkach i ogrodach, jako ciekawostka dendrologiczna. Obecnie ograniczono sadzenie ze względu na roznoszoną rdzę. Coraz większym zainteresowaniem cieszą się wolno rosnące, karłowe odmiany, chętnie sadzone na skalniakach i w ogródkach przydomowych.
Odmiany
`Nana` – odmiana karłowa, kulista, wolno rosnąca;
`Pendula` – nieduże drzewo o zwisających i powyginanych pędach, stosowana jako soliter.
Pozostałe gatunki sosen
- Pinus sylvestris – sosna pospolita
- Pinus mugo – sosna kosodrzewina, kosówka
- Pinus cembra – sosna limba
- Pinus banksiana – sosna Banksa
- Pinus nigra – sosna czarna