Aster novi-belgii – aster nowobelgijski, marcinki nowobelgijskie
Pochodzenie i opis
Aster novi-belgii – aster nowobelgijski, marcinki nowobelgijskie, aster wirginijski, marcinki wirginijskie pochodzi z Ameryki Północnej, z Wirginii, z wilgotnych łąk, z pobliża brzegów wód. Osiąga wysokość 60-140 cm. Tworzy wzniesioną kępę często wymagającą podpór. Liście ma lancetowate, gładkie (dla odróżnienia aster nowoangielski ma liście szorstkie), ciemnozielone.
Aster nowobelgijski na kwiaty o barwach zależnych od odmiany, zebrane w luźne, rozpierzchłe, silnie rozrastające się wiechy. Kwiaty ma otwarte nawet w czasie deszczu i po ścięciu. Są one bardzo liczne i pokrywają obficie roślinę na prawie całej wysokości (u astra nowoangielskiego, do którego jest podobny, kwiaty są tylko na wierzchołkach). Kwitnienie w VIII-X. Gatunek ten ma tendencję do ogołacania się od środka, szybko się też starzeje wskutek silnego rozrastania się przez rozłogi i wyczerpywania gleby.
Wymagania i uprawa
Aster nowobelgijski wymaga stanowiska słonecznego, ale chłodnego. Gleba powinna być średnio wilgotna do wilgotnej, próchniczna, głęboka, zasobna w składniki pokarmowe, gdyż aster ten ma bardzo duże potrzeby pokarmowe. Na dobrze przygotowanej glebie może rosnąć nawet przez 8-10 lat. Nie lubi zbyt ciepłych stanowisk, ani piaszczystych gleb. Jest wrażliwy na mączniaka prawdziwego (szczególnie mieszańce kwitnące czerwono).
Gatunek ten nie znosi stłoczenia i wymaga sadzenia w odstępach nawet do 100 cm (w zależności od odmiany). Należy dostarczać nawozów z małą ilością azotu, w przeciwnym razie rośliny nadmiernie wyrastają, ale słabo kwitną. Trzeba też obficie podlewać w czasie suszy (co również zapobiega rozwojowi mączniaka prawdziwego). Nie można dopuścić do przeschnięcia karpy, gdyż wpływa to ujemnie na rozwój kwiatostanów i długotrwałość kwitnienia.
Pokładające się wysokie pędy należy podpierać. Pędy kwiatostanowe warto przycinać po kwitnieniu, co wpłynie na wydłużenie kwitnienia. Jesienią można obkładać kępy dobrze rozłożonym obornikiem. Warto rośliny odmładzać od środka. Polega to na wycinaniu starych, zdrewniałych środków karp i zapełnianiu tych miejsc świeżą ziemią tak, aby rozłogi mogły się z powrotem rozrastać do środka kępy. Rośliny przesadzamy wtedy, gdy nadmiernie się rozrosną oraz gdy zaczynają się nadmiernie ogołacać od środka. Wymagają rozsadzania co 3-5 lat, ponieważ potem rośliny starzeją się, chorują i wyglądają bardzo nieestetycznie.
Rozmnażanie
Przez podział zimą lub w IV-V. Podział polega na odejmowaniu jednorocznych lub dwuletnich 15-20-centymetrowych rozłogów z wyrastającymi pędami i młodymi korzeniami. Tak przygotowane i odpowiednio wysadzone części rośliny już w tym samym roku dadzą silne, obficie kwitnące kępy. Zbyt stare części roślin nie nadają się do oddzielania. Można też rozmnażać przez sadzonki wierzchołkowe w IV-VI.
Zastosowanie
Doskonały gatunek na nasłonecznione jesienne rabaty, do tworzenia grup ogrodowych i parkowych, na obwódki, żywopłoty. Świetnie nadaje się na kwiat cięty. Roślina miododajna.