Epimedium grandiflorum, Epimedium macranthum – epimedium wielkokwiatowe
Dekoracyjność: Ząbkowane liście, kwiaty, dywanowy pokrój.
Pochodzenie i opis: Mandżuria, Japonia, w lasach piętra alpejskiego. Wysokość 15-25 cm. Wytwarza pełzające rozłogi. Tworzy gęstą, kobiercową kępę. Liście złożone z trzech listków, ząbkowane z brzegu, najpierw brązowe, a potem zielone, od spodu niebieskawe. Kwiaty duże, białe, żółte lub różowe, z długimi ostrogami, zwisające, zebrane po kilka do kilkunastu na nitkowatym pędzie kwiatostanowym wyrastającym ponad liście. Kwitnienie w IV-V, a okres kwitnienia jest stosunkowo krótki.
Wymagania: Stanowisko półcieniste lub lekko ocienione, chłodne i wilgotne. Gleba średnio wilgotna do wilgotnej, najlepiej gliniasta i ciężka, dobrze zdrenowana, żyzna, próchniczna. Gatunek mrozoodporny.
Uprawa: Gatunek łatwy w uprawie. Po zimie stare egzemplarze przyciąć tuż nad ziemią.
Rozmnażanie: Przez podział karp po kwitnieniu, po całkowitym wyrośnięciu liści, przez sadzonki kłączowe.
Zastosowanie: Sadzony w grupach w lekkim cieniu drzew lub krzewów, cenny gatunek okrywowy.