Aubrieta x cultorum, A. x hybrida – żagwin ogrodowy, obrecja

Aubrieta x cultorum, A. x hybrida – żagwin ogrodowy, obrecja


Aubrieta x cultorum, A. x hybrida - żagwin ogrodowy, obrecja

Pochodzenie i opis

Aubrieta x cultorum, A. x hybrida – żagwin ogrodowy, obrecja należy do wiosennej piątki skalnej

Jest najpóźniej kwitnącym gatunkiem z tej grupy. Jest jednym z gatunków niezbędnych w każdym ogrodzie skalnym. Na wiosnę cała roślina okrywa się szczelnie kobiercem fioletowych kwiatów. Z daleka daje to efekt barwnej plamy, szczególnie gdy pozwolimy się pędom zwieszać.

Wraz z pozostałymi roślinami z wiosennej piątki skalnej stanowi wspaniały barwny akcent. Po kwitnieniu niestety żagwin nie wygląda już zbyt dekoracyjnie i wymaga kilku tygodni na odrośnięcie nowych pędów po przycięciu.

Pierwotne pochodzenie żagwinów to strefa Morza Śródziemnego, Bałkany i Azja Mniejsza. Nazwą tą objęte są odmiany ogrodowe powstałe w wyniku krzyżowania A.deltoides z m.in. A.columnae.

Żagwin ogrodowy jest niewielką byliną zimującą w gruncie.

Pędy żagwinu od dołu lekko drewnieją. Mają też tendencję do podsychania od dołu i pokładają się, przez co po kwitnieniu roślina wygląda jak roztrzepana. Ponadto po kwitnieniu całe kępy zasychają od środka, co szpeci roślinę.

Liście są niepozorne, nieco podobne do liści gęsiówki. Kwiaty wyrastają w krótkich groniastych kwiatostanach wzniesionych ponad liście. Kwiaty są w odcieniach fioletu, a nawet purpurowe. Kwitnienie jest niezwykle obfite. Przypada na IV-V.  Często pojedyncze kwiaty pojawiają się na roślinie aż do późnego lata. Kwiaty są miododajne.Aubrieta x cultorum, A. x hybrida - żagwin ogrodowy, obrecja

Wymagania i uprawa

Żagwin jest dość wymagający. Najlepsze jest dla niego stanowisko słoneczne lub półcieniste, ciepłe. Jest wrażliwy na palące słońce, które powoduje zasychanie liści a potem całej rośliny. Gleba powinna zawierać wapń, być ciepła, dość żyzna, lekka, przepuszczalna, dobrze zdrenowana. Ciężkie gleby i nadmierna wilgotność powodują zagniwanie roślin. Sadzi się go w rozstawie 25 x 30cm.

Wiosną należy umiarkowanie nawozić. Nadmierne nawożenie powoduje, że roślina słabiej kwitnie. Podlewamy tylko podczas przedłużającej się suszy. Po przekwitnięciu należy żagwin lekko przyciąć, aby roślina rozkrzewiła się a kępy nie zasychały od środka. Należy usuwać ewentualne samosiewy, gdyż dają najczęściej niezbyt ozdobne, bladoróżowe kwiaty. Wskazane jest lekkie okrycie na zimę w celu ochrony liści przed palącym słońcem i zmianami temperatury.

Żagwin możemy rozmnażać przez podział rozrośniętych kęp po ustaniu pełni kwitnienia. Można też robić sadzonki rozetkowe odrywane we IX lub wczesną wiosną z pędów zielnych lub półzdrewniałych. Ukorzeniamy je w wietrzonym inspekcie i rzadko podlewamy, bo łatwo zagniwają. Rozmnażanie z nasion przeprowadzamy w II-III. Nasiona kiełkują po 8-10 dniach. Siewki pikujemy do doniczek i trzymamy w możliwie niskiej temperaturze.

Zastosowanie

Żagwin to jedna z najbardziej znanych i użytecznych bylin skalnych. Sadzi się go w ogrodach skalnych, alpinariach, na obwódki, murki kwiatowe i rabaty. Może być sadzony pomiędzy szczeliny płyt i murków. Szczególnie ładnie prezentuje się, gdy pozwolimy mu swobodnie zwisać z nawisu skalnego czy murka. Należy do bylin z wiosennej piątki skalnej. Jest miododajny.


 

2

Napisz komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Rośliny ozdobne