Symphoricarpos albus – śnieguliczka biała
Dekoracyjność: Białe kuliste owoce utrzymujące się przez zimę na krzewie.
Pochodzenie i opis: Rośnie dziko w Ameryce Północnej, gdzie porasta wilgotne lasy i brzegi rzek. Jest delikatnie wyglądającym, niewysokim krzewem dorastającym do ok. 1,5 metra, szeroko rozrasta się dzięki rozłogom i nieraz bywa ekspansywny. Ma cienkie pędy puste w środku. Liście ma drobne, owalne, mogą różnić się kształtem nawet na jednym osobniku (od całobrzegich po klapowane). Kwiaty osadzone są po kilka na wierzchołkach, są lekko zaróżowione i nie mają znaczenia zdobniczego. Kwiaty są miododajne. Kwitnie w VI-IX. Owoce pojawiają się od IX i długo utrzymują się na roślinie. Owoce stanowią pożywienie dla ptaków, u ludzi powoduje zatrucia objawiające się silnymi wymiotami i utratą przytomności.
Wymagania i uprawa: Jest jednym z najmniej wymagających krzewów. Najlepiej rośnie i owocuje w miejscach dobrze oświetlonych, na przeciętnej glebie ogrodowej. Jednak doskonale sobie radzi (choć brzydziej wygląda) w miejscu ocienionym, np. pod drzewami i na bardzo słabych, wyjałowionych glebach. Rozrasta się mocno na boki dzięki rozłogom. Dobrze znosi cięcie. Może być sadzona w miastach, ponieważ jest wytrzymała na zanieczyszczenie powietrza. Jest całkowicie odporna na mróz.
Rozmnażanie: Przez rozłogi, przez sadzonki zielne lub wysiew nasion.
Zastosowanie: Doskonała roślina do obsadzania miejsc z wyjałowioną glebą, gdzie nic innego nie chce rosnąć, w runie parkowym, w dużych miastach. Świetnie nadaje się na żywopłoty strzyżone i niestrzyżone. Cenna roślina miododajna, ponieważ długo kwitnie. Owoce mogą być zimą pożywieniem dla niektórych ptaków.