Fritillaria imperialis – szachownica cesarska

Pochodzenie i opis

Fritillaria imperialis – szachownica cesarska ma wspaniałe, królewskie kwiaty oraz gęste ulistnienie. Pochodzi z Iranu i Afganistanu.

Roślina wytwarza duże, wrażliwe na wysychanie cebule pozbawione łusek okrywających. Cebule nieprzyjemnie pachną i odstraszają gryzonie glebowe. Pęd kwiatostanowy dorasta do 100 cm. Jest sztywny, w dolnej partii gęsto ulistniony. Dodatkowo liście wierzchołkowe tworzą nad kwiatostanem „pióropusz”.

Kwiaty są duże, dzwonkowate, ułożone po kilka w okręgu na szczycie łodygi. Są najczęściej intensywnie pomarańczowe, rzadziej żółte lub białe. Kwitnie pod koniec IV. Cała roślina zawiera trującą imperialinę.

Wymagania i uprawa

Może rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym. W pełnym słońcu krócej kwitnie. Gleba musi być żyzna, przepuszczalna i nie zakwaszona. Powinna być dobrze zdrenowana, gdyż cebule nie znoszą wody stojącej w glebie. W czasie wzrostu wymaga regularnego podlewania i nawożenia nawozami wieloskładnikowymi.

Cebule mogą rosnąć wiele lat w jednym miejscu. Jeżeli musimy je przesadzić, to warto zrobić to szybko, bez zbędnego przechowywania. Cebule szachownicy, podobnie jak lilii, bardzo łatwo wysychają. Jeżeli musimy ją przechować to musi ona być zabezpieczona wilgotnym torfem lub trocinami.

Rozmnażamy przez oddzielanie cebulek przybyszowych w VI.

Zastosowanie

Doskonale nadaje się do tworzenia grup z innymi roślinami cebulowymi. Kwitnie w tym samym czasie co wczesne tulipany, narcyzy i hiacynty. Tworzy mocny akcent na wiosennej rabacie. Nadaje się na kwiat cięty.