Pigwowiec i pigwa to rodzaje podobne właściwie tylko z nazwy i to z polskiej. Pigwowiec po łacinie to Chaenomeles, a pigwa – Cydonia. Oba rodzaje należą do rodziny różowatych (Rosaceae), tej samej co róże, jabłonie i wiele innych. Ponadto oba rodzaje mają podobne azjatyckie pochodzenie. Pigwowiec jest niewielkim ciernistym krzewem, a pigwa wysokim krzewem lub niewielkim drzewem. Liście pigwowca są niewielkie, błyszczące, skórzaste z charakterystycznymi przylistkami. Liście pigwy są znacznie większe, pokryte miękkimi włoskami. Zarówno pigwowiec jak i pigwę można zaliczyć do roślin ozdobnych z kwiatów, choć niewątpliwie wygrywa tu pod względem dekoracyjności pigwowiec. Ma on mnóstwo ogrodowych odmian o tak…
To dwa rodzaje bylin zimujących w gruncie, które są podobne jedynie z nazwy. I to dodatkowo mylącej! Kokorycz, wbrew nazwie, jest mniejsza od kokoryczki (choć jest też gatunek kokorycz niska). Oba rodzaje mają podobne zastosowanie w ogrodach (miejsca cieniste, działki leśne, ogrody naturalistyczne) i kwitną w podobnym czasie (kokorycz o ok. miesiąc wcześniej). Oba też rosną dziko w polskich lasach. Należą do różnych rodzin – kokorycz do rodziny makowatych (Papaveraceae), a kokoryczka do liliowatych (Liliaceae).
Kasztanowiec i kasztan Drzewo maturzystów, które w potocznym słownictwie nazywamy kasztanem to naprawdę kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum). Jest przybyszem z Półwyspu Bałkańskiego, choć wielu Polaków uważa je za swoje. Do Polski został sprowadzony w XVII w. i tak dobrze poczuł się w naszym klimacie, że do XX w. było mu u nas jak na Bałkanach. Obecnie zaczyna nam chorować (a właściwie poddaje się szkodnikowi – motylowi szrotówkowi kasztanowcowiaczkowi), a także reagować na coraz większe zanieczyszczenie powietrza. Kasztan jadalny (Castanea sativa) jest dużo rzadziej spotykany w Polsce ze względu na jego słabszą mrozoodporność. Jest drzewem amatorskim, spotykanym przede wszystkim w kolekcjach…
Tawuła i tawułka W parkach i ogrodach pachnie i mieni się kolorami, jak w żadnym innym miesiącu. W miastach w tym czasie króluje kasztanowiec (kwiat matur), rozchodzi się zapach lilaka (wczoraj rozwinęły się ich kwiaty), a w parkach i przy ulicach urzekają białymi kwiatami wiosenne tawuły. Należą do nich: Spiraea arguta – tawuła wczesna, Spiraea vanhouttei – tawuła van Houtte`a i Spiraea thunbergii – tawuła Thunberga oraz kwitnące latem i jesienią tawuły określane mianem tawuł japońskich (najczęściej o kwiatach różowych). Podobną nazwę polską ma inny rodzaj – tawułka. Należy ona jednak do zupełnie odmiennej grupy roślin. Jest byliną średniej wysokości,…
Lilak i bez Maj to czas kwitnienia bzów, częściej w tym czasie nucimy piosenkę „Kiedy znów zakwitną białe bzy”, a wszechogarniający zapach ich kwiatów zniewala niejednego. Nie wszyscy jednak wiedzą, że to co potocznie nazywamy bzem tak naprawdę z naukowo oznaczonym bzem ma niewiele wspólnego, a jego prawidłowa nazwa naukowa to lilak pospolity (Syringa vulgaris). Jest to przybysz z Półwyspu Bałkańskiego, który na dobre rozgościł się w naszych ogrodach, parkach, osiedlach, często można go też spotkać na leśnych polanach jako pozostałość po nieistniejącym już gospodarstwie. Lilak kwitnie w maju, a jego oszałamiający zapach wszystkim chyba kojarzy się z pełnią wiosny. Gatunek o…
Różanecznik i azalia Należą do tego samego rodzaju Rhododendron. Seneta w Dendrologii wyróżnił dwa podrodzaje: Eurhodendron (różanecznik) i Anthodendron (azalia). Ich wspólną cechą są wiosenne kwiaty, różnobarwne i często intensywnie pachnące. Oba podrodzaje doskonale nadają się do leśnych ogrodów, do obsadzania miejsc pod drzewami, w okolicach zbiorników wodnych. Pięknie prezentują się w ogrodach japońskich, a odmiany miniaturowe w ogrodach skalnych. A czym się różnią? Różaneczniki mają liście skórzaste, błyszczące, zimozielone, a azalie miękkie, owłosione, sezonowe, jesienią przebarwiające się na żółto, pomarańczowo i czerwono; Różaneczniki kwitną nieco później niż azalie (różaneczniki – V-VI, a azalie – IV-V); Różaneczniki gorzej znoszą nasze zimy (łatwo wysychają w mroźne, bezśnieżne zimy).
