Syringa vulgaris – lilak pospolity, bez lilak

Syringa vulgaris – lilak pospolity, bez lilak


Syringa vulgaris - lilak pospolity
Syringa vulgaris – lilak pospolity
Pochodzenie i opis

Syringa vulgaris – lilak pospolity, bez lilak pochodzi z południa Europy – z Półwyspu Bałkańskiego i Turcji. Nazywany jest nawet bzem tureckim. Mimo, że traktujemy „bez” jak naszą rodzimą roślinę, to jest to obcy przybysz. Zadomowił się w naszych ogrodach i jest traktowany jak babciny swojski przydomowy element.

Do Europy Środkowej lilak dotarł w XVI w., ale początkowo był „gościem” dworskim. Szybko zaczęto go uprawiać także na wsiach i obecnie często można spotkać zdziczałe okazy w zaroślach, widnych lasach i miejscach po dawnych domostwach.

Lilak to krzew lub nieduże drzewo. Wytwarza liczne odrosty korzeniowe. Liście są sercowate, ciemnozielone, nagie, bez większego znaczenia dekoracyjnego. Jesienią nie przebarwiają się i opadają w pełni zielone. Kwiaty mają długą rurkę, są drobne, zebrane w wiechowate kwiatostany. Kwiaty są liliowe lub białe, pojedyncze lub, coraz częściej – pełne. Kwiaty bardzo  silnie i bardzo przyjemnie pachną. Lilaki kwitną w V.

Jest to gatunek ozdobny wyłącznie w czasie kwitnienia. Po kwitnieniu krzew jest oszpecony suchymi torebkami nasiennymi. Okazy pienne są często nadmiernie powyginane, co dodatkowo oszpeca rośliny.

Syringa vulgaris - lilak pospolity

Wymagania

Zwykło się mówić, że lilak urośnie wszędzie. Rzeczywiście czysty gatunek i stare odmiany dobrze sobie radzą i całkiem nieźle kwitną na przeciętnych glebach. Są odporne na suszę i niedobór światła.

Nowsze odmiany ładnie kwitną jedynie na dobrze uprawionych, żyznych, stale lekko wilgotnych glebach. Preferują stanowisko w pełni nasłonecznione. Bez problemu znoszą nasze zimy. Dobrze znoszą przesadzanie, nawet starsze okazy, oraz cięcie.

Aby zagęścić roślinę, wpłynąć na intensywne kwitnienie w przyszłym roku i zapobiec oszpecaniu i osłabianiu przez torebki nasienne, wycinamy przekwitnięte kwiatostany. Nie należy zwlekać z cięciem, gdyż lilaki tworzą latem pąki kwiatowe na przyszły rok. Ponadto co kilka lat warto obniżać i odmładzać nadmiernie wyrośnięte krzewy.

Lilak łatwo „wędruje” po ogrodzie dzięki odrostom korzeniowym, łatwo też dziczeje, ale wtedy słabiej kwitnie.

Rozmnażanie

Odmiany szlachetne są szczepione na podkładkach Syringa vulgaris. Sadzonki zielne, wykonywane po kwitnieniu (w VI) stosuje się głównie dla czystych gatunków (S. josikaea, S. reflexa, S. tomentella). Rośliny rozmnażane z sadzonek mają słabsze korzenie i rosną wyraźnie słabiej niż rośliny uszlachetniane przez szczepienie. Domowym sposobem jest też rozmnażanie przez odrosty korzeniowe, ale niestety uzyskujemy nie odmianę szlachetną, ale podkładkę, czyli czysty gatunek (też ładny!). Przez odkłady możemy więc rozmnażać gatunki lilaków, a nie odmiany szlachetne.

Zastosowanie

Lilak to jeden z podstawowych gatunków krzewów ozdobnych z kwiatów do zieleni przydomowej i miejskiej. Bardzo dobrze znosi warunki miejskie i suszę. Jest nieodłącznym elementem ogródków wiejskich. Jest często prowadzony jako żywopłot niestrzyżony lub strzyżony.

Rozkwitające kwiatostany można ciąć do wazonu. Nie są trwałe w wazonie, ale ich trwałość można przedłużyć poprzez potraktowanie końcówek ściętych pędów przez kilka minut wrzątkiem.


1

Napisz komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Rośliny ozdobne