Amaranthus paniculatus – szarłat wiechowaty
Pochodzenie i opis
Amaranthus paniculatus – szarłat wiechowaty pochodzi prawdopodobnie z Indii Wschodnich. Dorasta do wysokości 40-150 cm, w zależności od odmiany.
Szarłat jest rośliną jednoroczną produkowaną z rozsady.
Pędy są często czerwono zabarwione, silnie rozgałęzione i gęsto ulistnione. Liście są duże, w kształcie rombu, najczęściej amarantowej barwy.
Kwiaty są największą ozdobą rośliny. Są ciemnoczerwone, zebrane na wierzchołkach w gęste wzniesione kłosy. Nasiona są czarne, kuliste i mocno błyszczące (1500-2000 sztuk/1 g).
Wymagania i uprawa
Gatunek ten najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym i ciepłym. Gleba powinna być próchniczna, z dodatkiem wapnia. W czasie suszy wymaga podlewania.
Wysiew nasion do półciepłego inspektu w III/IV. Nasiona kiełkują w temperaturze ok. 20oC. Sadzimy na miejsce stałe w końcu V w rozstawie 40 cm x 50 cm. Można też wysiewać nasiona bezpośrednio do gruntu na początku V.
Zastosowanie
Doskonała roślina na rabaty i letnie kwietniki. Jest wykorzystywana na kwiat cięty, ponieważ kwiatostany mają sztywne łodygi i długo utrzymują trwałość w wazonie. Nadaje się też na suche bukiety, gdyż kwiaty nie tracą barwy podczas suszenia.
Szarłat stanowi doskonałe tło dla niższych roślin kwietnikowych, np. dla aksamitek. Odmiany wysokie można stosować jako żywopłoty. Jest to bardzo modna obecnie roślina jadalna i lecznicza. Bezglutenowa mąka z amarantusa wykorzystywana była już przez Inków, obecnie chętnie stosowana jest w tzw. zdrowej kuchni. Nasiona zawierają m.in. aminokwasy egzogenne. Nasiona są też cennym zamiennikiem zbóż (brak glutenu), mają też właściwości antyoksydacyjne wykorzystywane w medycynie i kosmetyce.