Amaranthus caudatus – szarłat zwisły, lisi ogon
Pochodzenie i opis
Amaranthus caudatus – szarłat zwisły, lisi ogon stanowi mocny akcent na letnich rabatach. Już z daleka widać jego oryginalny wydłużony kwiatostan o wyjątkowo intensywnej, czerwonej barwie. Coraz większym powodzeniem cieszą się odmiany o szkarłatnych liściach, a także o zielonych kwiatostanach.
Rośnie dziko w Azji Środkowej i Afryce. Osiąga wysokość: 60-100 cm.
Szarłat jest rośliną jednoroczną produkowaną z rozsady.
Pędy ma ciemnoczerwone, rozgałęzione, gęsto ulistnione. Liście są w kształcie rombu, często czerwono nabiegłe. Kwiaty są drobne, zebrane w długie, zwisające, amarantowe kłosowate kwiatostany („lisie ogony”). Kwitnie w VI-IX. Nasiona są drobne, jasnobrązowe, z ciemniejszą obwódką, błyszczące (1500-2000 sztuk/1g).
Wymagania i uprawa
Szarłat lubi stanowisko słoneczne i ciepłe. Gleba powinna być dość żyzna, stale lekko wilgotna. Dobrze znosi krótkotrwałe susze i upały.
Nasiona szarłatu wysiewa się do półciepłego inspektu w III/IV. Nasiona kiełkują w temp. ok. 20oC. Rozsadę sadzimy na miejsce stałe w końcu V w rozstawie 40 cm x 50 cm. Możemy też wysiewać nasiona bezpośrednio do gruntu na początku V.
Zastosowanie
Szarłat sadzi się na rabaty i letnie kwietniki. Doskonale nadaje się na kwiat cięty (długo utrzymuje trwałość w wazonie) oraz na suche bukiety. Stanowi doskonałe tło dla niższych roślin kwietnikowych, np. dla aksamitek. Odmiany wysokie można stosować jako żywopłoty.
Szarłat jest obecnie bardzo modną rośliną jadalną i leczniczą. Dietetyczne wartości szarłatu cenione były już przez Inków. Bezglutenowa mąka z amarantusa jest obecnie chętnie wykorzystywana w tzw. zdrowej kuchni. Nasiona zawierają m.in. cenne aminokwasy egzogenne. Są też cennym zamiennikiem zbóż ze względu na brak glutenu. Nasiona mają też właściwości antyoksydacyjne wykorzystywane w medycynie i kosmetyce.