Arabis caucasica, A.albida – gęsiówka kaukaska
Dekoracyjność
Arabis caucasica, A.albida – gęsiówka kaukaska obok smagliczki, żagwinu, ubiorka wiecznie zielonego oraz płomyka szydlastego należy do najbardziej popularnych bylin skalnych obficie kwitnących wiosną i została wraz z nimi zaliczona do tzw. wiosennej piątki skalnej
Gęsiówka kaukaska jest byliną zimującą w gruncie. Jej ozdobą są oczywiście przede wszystkim wspaniałe białe kwiaty, które wiosną całkowicie przykrywają roślinę.
Pochodzenie i opis
Pochodzi z gór okolic śródziemnomorskich i Kaukazu, ze stoków słonecznych rumowisk. Gatunek ten niesłusznie występuje jest często pod polską nazwą gęsiówka alpejska (a to jest odrębny gatunek Arabis alpina). Często też używa się nazwy Arabis alpina jako synonimu dla Arabis caucasica. Wysokość do 10-20 cm. Tworzy duże, poduszeczkowate kępy. Rozrasta się dzięki odrostom korzeniowym. Pędy rozgałęzione, gęsto ulistnione. Tworzy rozety liściowe. Liście miękko owłosione utrzymują się na roślinie przez zimę. Cała roślina jest szarawo owłosiona. Szypułki kwiatowe najczęściej nie ulistnione. Kwiaty 4-płatkowe, w gronach, które w miarę kwitnienia wydłużają się. Kwiaty białe, ukazują się w III-IV. Istnieją odmiany o kwiatach pełnych a także o biało zielonych liściach. Gatunek długowieczny. Może być ekspansywna.
Wymagania
Mimo swojego wysokogórskiego pochodzenia jest gatunkiem niewybrednym. Lubi stanowisko ciepłe i nasłonecznione. Rośnie bardzo dobrze prawie na każdej glebie, najlepiej próchnicznej, byle nie za suchej, dobrze zdrenowanej. Nie lubi gleby ciężkiej, bo może na niej zagniwać. Jest wytrzymała na mróz.
Uprawa
Gatunek łatwy do uprawy. Uprawę ogranicza się do cięcia w przypadku zbyt silnego wzrostu i usuwania przekwitłych pędów. Dorosłe rośliny, przycięte po kwitnieniu do jesieni silnie się rozrastają. Rośliny sadzimy w rozstawie 20x25cm. Nie wymaga zabezpieczania na zimę.
Rozmnażanie
Z nasion (wysiew w IV-V). Na świetle kiełkują po 8-10 dniach. Siewki pikować wprost do doniczek. Przez sadzonki rozetkowe we IX. Ukorzeniają się po 40-60 dniach. Sadzonki przyjmują się dość trudno i warto je robić z roślin podpędzonych w szklarni. Trzymać w stosunkowo niskiej temperaturze i intensywnie wietrzyć. Rozmnażanie przez podział wiosną lub jesienią.
Zastosowanie
W ogrodzie skalnym: do obsadzania większych powierzchni, na obwódki, w szczeliny murków, do zadarniania, do sadzenia między kamieniami lub ponad nimi (rośliny tworzą wtedy piękne kaskady). Należy do tzw. wiosennej piątki skalnej. Roślina miododajna.