Castanea sativa – kasztan jadalny
Opis
Długowieczne, szybko rosnące drzewo, dorastające w naturalnych warunkach do 30 m, w uprawie dorasta do 20 m. Wytwarza niską, regularną koronę. Kora u starszych okazów silnie spękana. Liście pojedyncze (w odróżnieniu od kasztanowca), wydłużone, silnie ząbkowane na brzegach, późno rozwijają się wiosną, jesienią są żółtobrązowe. Kwiaty pachnące, rozdzielnopłciowe, w postaci zielonożółtych kłosów, żeńskie znajdują się u podstawy kłosa. Kwitnienie późne, dopiero w VI-VII.
Owoce to brązowe orzechy z zebranymi na szczycie resztkami słupka. Owoce dojrzewają jesienią. Orzechy są schowane po 1-3 sztuki w zielonej, silnie kłującej łupinie. Owoce jadalne. W naszym klimacie dojrzewają tylko w latach, gdy wystąpi wczesna ciepła wiosna i długa jesień.
Występowanie
Rośnie dziko w cieplejszych rejonach Europy (lasy kasztanowe w krajach śródziemnomorskich oraz w Europie Zachodniej). W cieplejszym klimacie uprawiany był jako drzewo owocowe już za czasów starożytnych Rzymian.
Wymagania
Najlepiej rośnie na gliniastych, żyznych glebach, choć znosi też gleby słabsze, nawet piaszczyste. Nie lubi gleb zawierających wapń. Najlepiej rośnie w miejscach ciepłych, dobrze nasłonecznionych. Źle znosi przymrozki, w mroźne zimy młode osobniki mogą przemarzać. Dlatego też warto przed nastaniem mrozów okryć takiego młodziaka włókniną albo matą słomianą. Ja mam w ogródku kasztana już kilka lat, co roku go okrywam, co na razie nie nastręcza większych problemów. Kasztan rośnie świetnie i ma się bardzo dobrze. Dobrze znosi warunki miejskie.
Dekoracyjność i zastosowanie
Oryginalne drzewo o ładnej koronie i ciekawych owocach. W Polsce stosowane jako roślina amatorska, głównie w kolekcjach dendrologicznych. W krajach zachodnich kasztany są przysmakiem.
