Centaurea macrocephala – chaber wielkogłówkowy
Pochodzenie i opis: Rośnie dziko na Kaukazie, na wysokogórskich łąkach. Wysokość 60-100 cm. Tworzy dużą krzaczastą kępę. Łodygi sztywne, wyprostowane, wewnątrz puste. Liście duże, pojedyncze, o nieco ząbkowanym brzegu, szorstkie. Kwiaty zebrane w żółte koszyczki. Pąki kwiatowe okryte brązowymi łuskami. Kwitnie w VII-VIII. Gatunek długowieczny.
Wymagania: Gatunek mało wymagający. Stanowisko nasłonecznione i ciepłe. Gleba sucha do średnio wilgotnej, żyzna i lekka. Doskonale znosi suszę, należy natomiast unikać stanowisk wilgotnych.
Uprawa: Po kwitnieniu rośliny całkowicie przyciąć, inaczej będą brunatniały od podstawy.
Rozmnażanie: Z nasion wysiewanych w XI-XII, traktowanych niską temperaturą, a w II-III przeniesionych do inspektu lub rozsadnika, do temp. 12ºC, gdzie kiełkują po 2-3 tygodniach. Wymagają pojedynczego pikowania. Można też nasiona zostawić na zewnątrz na całą zimę, a wtedy wykiełkują w IV-V.
Zastosowanie: Na suchych i nasłonecznionych rabatach, w większych grupach do dużych ogrodów, czasem także sadzony pojedynczo, na kwiat cięty (trwałe w wazonie) i do suchych bukietów. Jest ładny także po przekwitnięciu.