Colchicum autumnale – zimowit jesienny
Pochodzenie i opis
Colchicum autumnale – zimowit jesienny rośnie dziko w Europie i w Afryce Północnej. Jest naszym gatunkiem krajowym.
Zimowit tworzy duże bulwy okryte łuską. Bulwy zimują w gruncie.
Osiąga wysokość ok. 30 cm. Liście są dość szerokie i długie. Pojawiają się wiosną a zasychają wczesnym latem. Po zaschnięciu liści z ziemi wyłaniają się pąki kwiatowe. Roślina kwitnie w stanie bezlistnym.
Kwiaty zimowita są podobne do krokusów. Wyrastają po kilka-kilkanaście z jednej bulwy. Zimowit kwitnie jesienią po zaschnięciu liści.
Kwiaty są zrośnięte od samej ziemi w długą rurkę. Nasada kwiatu i zalążnia znajdują się w ziemi i torebka nasienna tworzy się pod ziemią. Na powierzchni gruntu pojawia się dopiero na wiosnę następnego roku. Kwiaty są najczęściej liliowe i fioletowe, rzadziej białe. Kwitnienie przypada na VIII-X.
Nasiona są zaopatrzone w elajosomy – słodkie wyrostki zjadane przez owady. Cała roślina jest trująca – posiada trującą, mutagenną kolchicynę.
Kolchicyna jest wykorzystywana przez genetyków do stymulowania zmian w materiale genetycznym roślin.
Wymagania i uprawa
Rośnie na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Gleba powinna być zasobna w składniki pokarmowe, lekko wilgotna, próchniczna. Dobrze znosi mrozy.
Rozmnażamy przez oddzielanie bulw przybyszowych po wykopaniu w VII. Można też wysiewać nasiona w VI. Rośliny rozmnożone generatywnie kwitną po 4-5 latach.
Zastosowanie
Zimowit jest stosowany do tworzenia grup bylinowych na trawnikach, pod drzewami i krzewami. Można go też sadzić w ogrodach skalnych. Jest rośliną wykorzystywaną w leczeniu dny moczanowej.
