Dianthus gratianopolitanus, Dianthus caesius – goździk siny, goździk majowy
Pochodzenie i opis: Europa, skały i jasne lasy sosnowe. Wysokość 10-20 cm. Tworzy niskie, gęste, niebieskozielone poduszeczki. Pędy dołem płożące, górą wzniesione. Liście lancetowate, szarozielone do szaroniebieskich, z trzema nerwami. Kwiaty osadzone pojedynczo na szczytach łodyg, białe, różowe lub czerwone, pachnące. Kwitną w V-VI. Jest to najcenniejszy goździk skalny.
Wymagania: Stanowisko ciepłe i nasłonecznione, a nawet palące. Gleba sucha, dobrze zdrenowana, najlepiej piaszczysto-gliniasta, umiarkowanie żyzna. Odczyn obojętny. Na glebach ciężkich i wilgotnych rośliny gniją.
Uprawa: Po przekwitnięciu wycinać pędy. Nie nawozić, albo nawozić bardzo słabo, bo inaczej liście tracą swój charakterystyczny kolor i zielenieją. Rozstawa 20 x 20 cm.
Rozmnażanie: Przez podział. Z nasion wysiewanych zimą, najlepiej po przemrożeniu. Nasiona kiełkują po 15-20 dniach, pikowanie od razu do doniczek. Przez sadzonki z piętką we IX i ukorzenianych w inspekcie.
Zastosowanie: Najcenniejszy goździk skalny. W ogródkach skalnych, na suchych murkach, między płytami.
Dekoracyjność: Kwiaty, szaroniebieskie liście, kobiercowy pokrój.