Heuchera x brizoides – żurawka drżączkowa
Dekoracyjność: Najbardziej znany gatunek wśród żurawek, piękny, ale i dość wymagający. Jego zalety to trwałe ulistnienie oraz delikatne kwiaty doskonałe do letnich bukietów.
Pochodzenie i opis: Mieszańce otrzymane w wyniku krzyżowania gatunków północnoamerykańskich (H.sanguinea x H.micrantha). Wysokość 40-70 cm. Łodyga częściowo drewniejąca. Tworzy rozetki z wyrastającymi nagimi pędami kwiatostanowymi. Liście sercowate, klapowane, czasem z jasnymi plamkami. Kwiaty różowe, czerwone lub białe, małe, dzwonkowate, zebrane w luźne, wiechowate kwiatostany, osadzone na cienkich szypułkach. Kwiaty drżą przy najmniejszym nawet podmuchu wiatru (stąd nazwa). Kwitnienie w V-VIII. Żurawka ta jest ozdobna zarówno z kwiatów jak i z liści.
Wymagania: Lubi stanowisko słoneczne lub lekko ocienione, chłodne i wilgotne. Nie znosi prażącego słońca. Gleba powinna być świeża, żyzna, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym, dobrze zdrenowana, lekko wilgotna. Źle rośnie na glebach suchych i piaszczystych. Może przemarzać w czasie mroźnych, bezśnieżnych zim.
Uprawa: Należy sadzić w sąsiedztwie gatunków mało ekspansywnych, które nie będą zagłuszać delikatnej żurawki. Podlewać w czasie suszy (inaczej rozetki liściowe łatwo przysychają). Przed zimą warto kępki żurawki okryć przewiewnym materiałem np. gałązkami drzew iglastych (inaczej liście będą brązowieć, a w czasie wyjątkowo silnych mrozów część egzemplarzy wypada). Po kilku latach pozostawania w tym samym miejscu kępy zaczynają zasychać od środka, ponadto z wiekiem przyziemna łodyga ma tendencję do wyrastania ponad powierzchnię gruntu. Należy wtedy należy roślinę podzielić lub ukorzenić oderwaną rozetkę i przesadzić.
Rozmnażanie: Przez podział w IV-V lub przez sadzonki z piętką, a czasem nawet z nowymi korzeniami w VIII-X. Ważne jest ukorzenianie w piasku, ponieważ sadzonki łatwo zagniwają. Są to sposoby mało wydajne. Można też stosować wysiew nasion.
Zastosowanie: W lekko zacienionym miejscu ogródka skalnego, na obwódki rabat, na małych powierzchniach pod krzewami, na kwiat cięty. Warto posadzić w dużych grupach, nawet po 20 roślin razem.