Hyacinthus orientalis – hiacynt wschodni

Pochodzenie i opis

Hyacinthus orientalis – hiacynt wschodni rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego.

Hiacynt wytwarza duże, wieloletnie cebule zimujące w gruncie. Barwa cebuli informuje o barwie kwiatów. Ciemne cebule wydadzą kwiaty barwne, a cebule białe – kwiaty białe lub kremowe.

Liście są szerokie, mięsiste, otaczające pęd kwiatostanowy. Kwiaty są zebrane w groniaste kwiatostany. Są fioletowe, granatowe, różowe lub białe. Kwiaty intensywnie, bardzo ładnie pachną. Pojawiają się równocześnie z tulipanami botanicznymi, w IV. Kwitną dość długo.

Wymagania i uprawa

Hiacynty najlepiej rosną na glebach wilgotnych, ale nie mokrych, żyznych, o odczynie obojętnym. Stanowisko powinno być słoneczne i ciepłe.

Cebule sadzimy do gruntu od poł. IX do X. Po wystąpieniu pierwszych przymrozków zagony należy przykryć stroiszem, korą lub torfem. Wczesną wiosną hiacynty wymagają nawożenia azotowego i intensywnego podlewania w czasie suszy. Po kwitnieniu rośliny ogławiamy tzn. obrywamy kwiaty zostawiając mięsisty, zielony pęd kwiatostanowy. Wykopywanie cebul rozpoczyna się pod koniec VI. Przez lato cebule przechowujemy w przewiewnych pomieszczeniach w temperaturze najpierw 25^oC, a następnie w 17^oC.

Rozmnażanie

Na niewielką skalę hiacynty możemy rozmnażać przez oddzielanie cebulek przybyszowych. Jednakże współczynnik rozmnażania jest bardzo niewielki.

Więcej roślin uzyskamy w wyniku drążenia, borowania lub nacinania cebul.

Wszystkie te metody polegają na uszkodzeniu piętki, co pobudza roślinę to tworzenia bardzo wielu, bardzo drobnych cebul przybyszowych.

Drążenie jest to usuwanie piętki cebuli, borowanie to wyrywanie całej piętki, a nacinanie to uszkadzanie ostrym nożem piętki cebuli. W warunkach wysokiej temperatury i wilgotności powietrza i podłoża wewnątrz piętki powstaje klon drobnych nowych cebulek. Cebulę z klonem cebul sadzi się bez odrywania, do góry piętką na jesieni. Hiacynty można też rozmnażać przez sadzonki łuskowe oraz in vitro.

Zastosowanie

Hiacynty obok tulipanów i narcyzów są podstawowymi i niezawodnymi roślinami na wiosenne kwietniki i pojemniki. Nadają się też do ogrodów skalnych. Rzadziej wykorzystywane są jako kwiat cięty.

Stosowane są do pędzenia zimą, nawet już na Boże Narodzenie.