Astrantia major – jarzmianka większa
Pochodzenie i opis
Astrantia major – jarzmianka większa ma ozdobne kwiaty o mocnych barwach oraz ładne dłoniaste liście. Tworzy zwarte sztywne kępy.
Jarzmianka jest wdzięczną byliną zimującą w gruncie.
Rośnie dziko w południowej Europie. W Polsce można ją spotkać jedynie na południu, w górskich lasach i zaroślach. Jest krewniaczką selera. Dorasta do 60 cm. Tworzy gęstą kępę z dłoniasto wcinanymi ciemnozielonymi liśćmi.
Kwiaty zebrane są w nieduże baldachy. U czystego gatunku kwiaty są brudno białe. Odmiany ogrodowe mają kwiaty w różnych odcieniach różu i fioletu. Od spodu kwiatostany ozdobione są słomiastymi podsadkami. Kwitnie w VI-VII. Po ścięciu przekwitłych kwiatostanów może powtórnie zakwitnąć jesienią. Kwiaty są miododajne.
Wymagania i uprawa
Najlepiej czuje się w miejscu półcienistym. Na stanowiskach słonecznych wymaga systematycznego podlewania. Preferuje glebę stale lekko wilgotną, próchniczną, lekko zasadową. Warto co roku uzupełnić glebę w kompost lub substrat torfowy. Jarzmianka jest w pełni mrozoodporna.
Po kwitnieniu ścinamy kwiatostany, aby zapobiec samosiewom. Niestety siewki odbiegają wyglądem od odmian ogrodowych. Możemy uzyskać rośliny o kwiatach brudno białych. Ścinamy też po to, aby pobudzić rośliny do powtórnego kwitnienia.
Jarzmiankę najlepiej rozmnażać przez podział kęp wiosną, przed kwitnieniem. Można też wysiewać nasiona po zbiorze, ale siewki często mocno odbiegają wyglądem od rodziców.
Zastosowanie
Jarzmianka jest doskonałą rośliną na letnie, lekko zacienione rabaty bylinowe. Często sadzi się ją w dużych parkach i ogrodach, w nasadzeniach naturalistycznych. Stosuje się ją też jako kwiat cięty, do świeżych i suchych bukietów.