Pelargonium hederifolium, Pelargonium peltatum – pelargonia bluszczolistna
Pochodzenie: Południowa Afryka, gdzie jest krzewinką
Opis: Nie wytwarza podziemnych organów spichrzowych, zimuje w postaci ulistnionych pędów. Ma kruche, pokładające się lub zwisające pędy. Liście – tarczowate, pięcioklapowe, nieco podobne w zarysie do liści bluszczu, sztywne, skórzaste, błyszczące, nieowłosione, osadzone na długich ogonkach. Kwiaty drobniejsze niż u pozostałych gatunków pelargonii, pojedyncze, półpełne lub pełne, im bardziej wypełnione kwiaty, tym ich mniej na roślinie. Kwiaty o barwie białej, różowej, fioletowej, czerwonej, piękne są też odmiany dwubarwne. Kwitnienie od V do pierwszych jesiennych przymrozków, czasem zdarza się widzieć kwitnące egzemplarze nawet w połowie XI.
Wymagania: Stanowisko słoneczne lub półcieniste, lepiej niż pozostałe gatunki pelargonii znoszą dłuższe okresy deszczowe (nie mają owłosionych wrażliwych liści).
Zastosowanie: Przede wszystkim do obsadzania wiszących pojemników, jeden z najlepszych gatunków do skrzynek balkonowych.
Uprawa: Przed nastaniem przymrozków ulistnione rośliny wstawiamy do jasnych pomieszczeń o temperaturze ok. 8-10oC. W czasie zimy umiarkowanie podlewamy. Pod koniec zimy rośliny przycinamy w celu pobudzenia wzrostu nowych pędów, wstawiamy do cieplejszego pomieszczenia, zaczynamy intensywniej podlewać i nawozić. Tak przechowywane pelargonie mogą być materiałem matecznym na następny rok.
Rozmnażanie:
– wegetatywne – sadzonki wierzchołkowe późnym latem w VII-IX lub wiosną w II-III. Sadzonki ukorzeniają się wciągu 2 tygodni.
– generatywne – wysiew nasion w XII-I, najlepiej po wcześniejszej skaryfikacji. Nasiona kiełkują w temperaturze 22oC ok. 2 tygodni. Rozmnożone rośliny wysadzamy do gruntu w drugiej połowie V.