Ipomoea purpurea – wilec purpurowy

Pochodzenie i opis

Ipomoea purpurea – wilec purpurowy jest pnączem ozdobnym zarówno z gęstego, ciemnozielonego ulistnienia, jak i z fioletowych kwiatów. Rośnie dziko w Ameryce Południowej i Środkowej. Osiąga wysokość 300 cm. Pędy są rozgałęzione od dołu, lekko owłosione i bardzo mocne. Mają zdolność owijania się wokół podpory. Liście są sercowate, gładkie i błyszczące.

Wilec purpurowy jest jednorocznym pnączem wysiewanym wprost do gruntu.

Wilec ma kwiaty lejkowate, duże, osadzone po 2-4 na długich szypułkach w kątach liści. Kwiaty mogą być purpurowe, różowe, białe i niebieskie. Otwierają się w dni pochmurne, a także wieczorem. Zamykają się natomiast w dni słoneczne ok. godz.10 rano. Wilec purpurowy kwitnie całe lato i część jesieni (do X). Owocem jest torebka. Nasiona są dość duże, brązowe, stożkowate (35-50 sztuk/1 g).

Wymagania i uprawa

Dla wilca najlepsze jest stanowisko słoneczne i ciepłe. Wymaga przepuszczalnej, żyznej i zasobnej gleby ze względu na dużą masę zieleni. Gleba powinna być średnio wilgotna, zasobna w wapń. Nadmierne nawożenie powoduje osłabienie kwitnienia, a znaczny rozwój pędów i liści.

Wysiewamy nasiona gniazdowo, po 2-3 nasiona co 30 cm, do gruntu pod koniec IV. Nasiona przed wysiewem moczymy przez dobę w ciepłej wodzie.

Można też przyspieszyć uprawę wilca wysiewając nasiona gniazdowo do doniczek w III/IV  w szklarni lub inspekcie. Rozsadę sadzimy do gruntu w V.

Dla wilca warto zaplanować mocne podpory, gdyż jest to pnącze bardzo silne, wytwarzające dużą masę zieleni.

Zastosowanie

Jest to bardzo wdzięczne pnącze do okrywania ogrodzeń, pergoli i balkonów. Rośnie szybko i szybko zakrywa podporę mu przeznaczoną. Jest do tego stosunkowo mało wymagający. Dekoracyjne są zarówno kwiaty, jak i duże, ciemnozielone liście.