Liatris spicata – liatra kłosowa
Pochodzenie i opis: Rośnie dziko w Ameryce Północnej, na preriach i terenach skalistych. Posiada bulwiaste korzenie. Wysokość 40-90 cm. Tworzy wzniesioną kępę. Łodygi proste i mocne. Liście trawiaste, ciemnozielone, tworzące rozetę. Ze środka rozety wyrasta ulistniony pęd kwiatostanowy. Kwiatostany wyglądem przypominają szczotkę do butelek –składają się z małych, pierzastych kwiatów, zebranych w długie, zbite kłosy, koloru czerwonego, różowego, fioletowego lub białego. Kwiaty, co ciekawe, rozkwitają od góry do dołu. Kwitnienie w VII-IX. Zimą część nadziemna całkowicie zanika. Na jednym miejscu gatunek ten może rosnąć 5-6 lat.
Wymagania: Stanowisko ciepłe i nasłonecznione, nawet palące. Dobrze znosi krótkie okresy suszy. Gleba najlepiej uboga, sucha i piaszczysta, przepuszczalna i dobrze zdrenowana. Na glebach ciężkich i mokrych rośliny gniją. Gatunek wytrzymały na mróz, jednak duże szkody w czasie zimy wyrządza woda stojąca w glebie.
Uprawa: Gatunek niezbyt trudny w uprawie. Przed sadzeniem roślin wiosną warto glebę wzbogacić w odkwaszony torf lub dobrze rozłożony kompost. Korzenie liatry warto sadzić w gęstych siatkach, gdyż korzenie te są przysmakiem gryzoni. Wiosną rośliny ściółkujemy. Rośliny wymagają systematycznego nawożenia. Należy usuwać przekwitnięte kwiatostany. Przed zimą warto zaznaczyć etykietą miejsca, w których rośnie liatra, aby wiosną, przed wybiciem roślin, nie zniszczyć ich podczas prac porządkowych.
Rozmnażanie: Podział bulwkowatych korzeni wczesną wiosną lub zimą, przez wysiew nasion zaraz po zbiorze lub w III-IV wprost na zagon. Siewki rosną wolno i rośliny kwitną dopiero po 3-4 latach uprawy.
Zastosowanie: Rabaty bylinowe, grupy ogrodowe, do ogrodów naturalistycznych, jako kwiat cięty (trwałe w wazonie), do suchych bukietów, można stosować przyspieszanie. Cenna roślina miododajna.