Lobularia maritima – smagliczka nadmorska

Pochodzenie i opis

Lobularia maritima – smagliczka nadmorska, lobularia nadmorska ma bardzo liczne drobne, pachnące białe lub różowe kwiaty. Rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego. Porasta nadmorskie skały. Dorasta do 10-40 cm (w zależności od odmiany).

Smagliczka nadmorska jest niską rośliną jednoroczną wysiewaną wprost do gruntu.

Smagliczka ma zwarty, krzaczasty pokrój. Pędy ma rozgałęzione, dość obficie ulistnione. Liście są lancetowate, drobne. Pędy i liście są lekko owłosione.

Kwiaty zebrane są w groniaste kwiatostany. Są drobne, białe, różowe lub fioletowe. Kwiaty delikatnie pachną i są miododajne. Kwitnie obficie i nieprzerwanie całe lato. Owocem jest łuszczyna. Nasiona są typowe dla roślin z rodziny kapustowatych (Brassicaceae) – są drobne i płaskie, jasnobrązowe (3500 sztuk/1 g).

Wymagania i uprawa

Lobularia wymaga stanowiska słonecznego i suchego. Preferuje glebę przeciętną, najlepiej ubogą i niezbyt wilgotną, dobrze zdrenowaną, wapienną. Jest gatunkiem bardzo niewymagającym ze względu na swoje nadmorskie, wydmowe pochodzenie.

Nasiona wysiewa się do gruntu w IV. Po wzejściu warto rośliny przerwać. Przycięcie roślin po pierwszym kwitnieniu powoduje, że  kwitną one ponownie pod koniec lata. Roślin nie należy zbyt mocno nawozić, ponieważ wtedy słabo kwitną. Jedyne zasilanie w sezonie powinno nastąpić po przycięciu.

Zastosowanie

Smagliczka doskonale nadaje się do obsiewania brzegów pojemników, z których pięknie się zwiesza. Jest wykorzystywana do obsiewania brzegów rabat i kwietników. Ze względu na niewielkie wymagania glebowe doskonale nadaje się na murki kwiatowe i do ogrodów skalnych.