Paeonia suffruticosa – piwonia drzewiasta
Pochodzenie i opis: Gatunek wyjściowy do dzisiejszych odmian uprawnych rośnie dziko w Chinach. Jest drewniejącym krzewem dorastającym do 2 m. Liście typowe dla piwonii – ciemnozielone i mocno wcinane, pierzasto złożone.
Główną ozdobę rośliny są oczywiście duże, bardzo liczne kwiaty. Są one pojedyncze lub półpełne, w różnych odcieniach różu. Kwitnienie w V-VI. Wiele odmian ma kwiaty o pięknym różanym zapachu. Dorodne okazy krzewów mogą być całe obsypane kwiatami. Jak wszystkie piwonie, jest gatunkiem długowiecznym, niechętnym do przesadzania.
Wymagania: Najlepiej czuje się w miejscu słonecznym lub półcienistym, zacisznym, osłoniętym od wiatrów. Szczególnie starannie należy przygotować glebę, ponieważ gatunek ten nie znosi przesadzania i najładniej kwitnie, gdy wiele lat rośnie w jednym miejscu. Gleba powinna być żyzna, głęboko uprawiona, próchniczna. Nie lubi nadmiaru wody i nawozów. Młode okazy nie są w pełni mrozoodporne, dlatego w pierwszych latach po posadzeniu wymagają ściółkowania lub kopczykowania.
Piwonie krzewiaste są najczęściej szczepione na peonii chińskiej lub lekarskiej (gatunki bylinowe), są wtedy bardziej wytrzymałe na niedobór wody i szybciej zakwitają (już po 2-3 latach). Okazy rozmnażane przez siew zakwitają dopiero po 4-7 latach, a produkowane z odkładów po 3-4 latach.
Zastosowanie: Doskonała roślina do tworzenia głównego akcentu w ogrodzie. Powinna być sadzona w miejscu eksponowanym, najlepiej w kilku odmianowej grupie. Płatki kwiatów są jadalne, można je jeść na surowo lub w postaci konfitur (podobnie jak płatki róży pomarszczonej).