Physostegia virginiana, Dracocephalum virginianum – odętka wirginijska
Dekoracyjność: Gatunek ten należy do podstawowego wyboru jesiennych bylin rabatowych. Ceniona jest przede wszystkim ze względu na ciekawe kwiaty, lecz także za bardzo niewielkie wymagania.
Pochodzenie i opis: Wschodnia część Ameryki Północnej, na wilgotnych łąkach i brzegach rzek. Wysokość 60-120 cm. Tworzy krótkie rozłogi. Pędy czterokanciaste. Pokrój wzniesiony. Liście gęsto ułożone na łodydze, błyszczące. Kwiaty różowe lub białe, w zależności od odmiany, rozdęte na kształt balonika (stąd nazwa), zebrane w rozgałęzione grona. Kwitnienie w VII-IX. Po kwitnieniu roślina pozostaje zielona i dekoracyjna. Szybko i silnie się rozrasta, zajmując duże powierzchnie.
Wymagania: Stanowisko nasłonecznione do półcienistego, gleba średnio wilgotna do wilgotnej (choć na suchej też daje sobie radę), żyzna, najlepiej piaszczysto-gliniasta.
Rozstawa: Ok. 15 roślin/m2.
Uprawa: Wymaga regularnego podlewania i nawożenia. Przy niedostatku wody traci dolne liście, co ujemnie wpływa na dekoracyjność rośliny. Podpierać pokładające się pędy. Przycięcie roślin w VI opóźnia kwitnienie o 2-3 tygodnie i przedłuża okres kwitnienia. Na jesieni rośliny przyciąć tuż nad ziemią. W ostrzejszym klimacie warto rośliny lekko okryć na zimę. Warto ją przesadzać co 2-3 lata, ponieważ łatwo może zagłuszyć sąsiadujące rośliny.
Rozmnażanie: Przez podział w IV-VI lub zimą lub przez sadzonki wierzchołkowe w V-VI lub rozłogowe wczesną wiosną lub po przekwitnięciu.
Zastosowanie: Na duże rabaty bylinowe, pod krzewami, jako obwódka nad oczkiem wodnym, do ogrodów naturalistycznych, na kwiat cięty. Roślina miododajna.