Pieris japonica – pieris japoński

Pochodzenie i opis

Pieris japonica – pieris japoński rośnie dziko w Chinach, Japonii i Tajwanie, w górskich chłodnych i wilgotnych zaroślach.

Jego ozdobą są zimozielone, skórzaste liście, a szczególnie ich barwne młode przyrosty. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. Dodatkową ozdobą pierisów są wiosenne kiście pachnących kwiatów.

Pieris japoński to zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych. Dorasta do 3 metrów wysokości i potrafi być równie szeroki. Rośnie stosunkowo wolno.

Liście ma wydłużone, skórzaste, błyszczące, gęste i bardzo dekoracyjne. Największa masa liści skupiona jest w wierzchołkowej części pędów i wygląda jak gęste pióropusze. Młode liście są początkowo czerwone, co nadaje roślinie dodatkowej dekoracyjności. Odmiany ogrodowe mogą mieć liście biało obrzeżone. Cała roślina jest lekko trująca. Ogromną ozdobą pierisów są kwiaty.

Kwiaty pierisa są dzwonkowate, zebrane w zwisające grona, białe lub u odmian ogrodowych – kremowe, różowe, czerwone. Kwiaty pięknie delikatnie pachną i są miododajne.

Kwitnienie w III-V, trwa ok. 2 tygodni.

Wymagania

Jak prawie wszystkie rośliny wrzosowate wymaga przede wszystkim kwaśnego (pH 4-5) i przepuszczalnego podłoża. Dobrze się czuje w miejscu dobrze oświetlonym, znosi też ocienienie oraz pełne słońce. Jednak nadmiar słońca w mroźne bezśnieżne zimy jest bardzo niebezpieczny (możliwość wystąpienia suszy fizjologicznej). Najlepiej rośnie w miejscu zacisznym, osłoniętym od wiatrów. Lubi wilgotne powietrze i stale lekko wilgotną glebę. Można go sadzić w okolicy oczka wodnego lub strumyka. Jak na gatunek zimozielony to dość dobrze znosi nasze zimy (lepiej niż różaneczniki), choć w mroźne bezśnieżne słoneczne zimy może wysychać. Nie jest polecany do sadzenia w najzimniejszych rejonach Polski (Polska płn-wsch).

Uprawa

Do sadzenia stosujemy kwaśny torf zmieszany z korą sosnową. Wokół roślin warto jest zastosować ściółkę z kory lub torfu. Zabezpiecza to glebę przed utratą wody i wyrastaniem chwastów wiosną i latem. Ponadto chroni płytki system korzeniowy zimą oraz zakwasza podłoże.

Przed zimą warto rośliny okryć włókniną. Zabezpieczamy w ten sposób rośliny przed palącymi promieniami słonecznymi i wysuszającymi zimowymi wiatrami. Warto też przed zimą oraz w czasie zimowych roztopów intensywnie podlewać rośliny, aby nie dopuścić do suszy fizjologicznej. Wiosną i latem wymaga regularnego podlewania, szczególnie w okresach suszy. Dobrze reaguje na zasilanie nawozami dla roślin wrzosowatych. Ze względu na wolny wzrost nie wymaga cięcia, wycinamy jedynie pędy przemarznięte i chore.

Rozmnażanie

Najlepiej rozmnażać przez sadzonki wierzchołkowe. Rzadziej stosuje się sadzonki ze środkowych części pędów. Sadzonki wykonujemy od VII do XI. Ukorzeniają się one łatwo w ciągu 2-3 miesięcy. W porze jesienno-zimowej niezbędne jest lekko ogrzewane pomieszczenie.

Zastosowanie

Doskonale prezentuje się w ogrodach wrzosowiskowych. Szczególnie ładnie wygląda wczesną wiosną, w okresie kwitnienia i wyrastania młodych barwnych liści. Warto go sadzić obok różaneczników i azalii, wrzosów i wrzośców. Jest też doskonałym elementem ogrodów japońskich. Świetnie czuje się w pobliżu zbiorników wodnych.

Pieris japonica – pieris japoński, odmiana `Variegata`