Rodgersia aesculifolia – rodgersja kasztanowcolistna

Dekoracyjność

Rodgersia aesculifolia – rodgersja kasztanowcolistna ma duże dłoniaste liście, przypominające liście kasztanowca.

Pochodzenie i opis

Rośnie dziko w Chinach, w górskich lasach. Jest krewniaczką bergenii i skalnic. Wytwarza grube kłącza i mięsiste korzenie. Podczas kwitnienia dorasta do 120 cm. Tworzy kępę pięknych, dużych dłoniastych liści, podobnych do liści kasztanowca. Liście i ogonki liściowe są bardzo sztywne, grube, szorstko owłosione.

Kwiaty nie stanowią głównej ozdoby rośliny, choć w czasie kwitnienia dodają jej uroku. Kwiaty bardzo drobne, kremowe, podobne do kwiatów parzydła, zebrane w wiechowate kwiatostany. Kwitnienie przypada na VI-VIII. Rodgersja należy do bylin długowiecznych.

Wymagania

Najlepiej rośnie w miejscu półcienistym, chłodnym, osłoniętym, o dużej wilgotności powietrza. W miejscach silnie nasłonecznionych i suchych liście zaczynają zasychać od brzegów. Wymaga gleb żyznych, próchnicznych, stale lekko wilgotnych, ale dobrze zdrenowanych. W ostre zimy może przemarzać.

Uprawa

Roślina łatwa w uprawie, jeżeli została posadzona w odpowiednim do wymagań miejscu. Wymaga systematycznego podlewania i nawożenia. Po kwitnieniu należy wyciąć przekwitnięte kwiatostany, aby nie oszpecały rośliny. Rodgersja, jak większość bylin długowiecznych, nie lubi przesadzania, a zmianę miejsca może zamanifestować bardzo słabym wzrostem i zaniechaniem kwitnienia na kilka sezonów. Jesienią warto wyściółkować korzenie stroiszem, korą lub kompostem.

Rozmnażanie

Przez podział rozrośniętych kęp na wiosnę, przed rozwojem liści, przez sadzonki korzeniowe zimą. Można też wysiewać nasiona jesienią bezpośrednio do gruntu lub wiosną po stratyfikacji.

Zastosowanie

Dobrze prezentuje się pojedynczo lub w niewielkich grupach na brzegu rabaty. Doskonale wygląda nad brzegiem oczka wodnego. Może być sadzona na cienistej rabacie.