Stachys byzantina, Stachys lanata – czyściec wełnisty
Pochodzenie i opis: Skaliste i suche rejony Azji Mniejszej i Kaukazu. Wysokość 10-30 cm. Tworzy gęste, niskie dywany. Pędy płożące się. Liście podłużne, wełnisto owłosione. Kwiaty jasnoróżowe, zebrane w rzadkie kłosy, bez znaczenia zdobniczego. Kwitnienie w VII-VIII.
Wymagania: Stanowisko słoneczne i ciepłe, a nawet palące. Gleba sucha do średnio wilgotnej, dobrze zdrenowana, uboga w składniki pokarmowe. Na glebie zbyt żyznej jest krótkowieczny, a na zbyt zlewnej bardzo łatwo gnije i w zwartej dotąd kępie tworzą się przerzedzone miejsca. Nie należy zraszać wodą liści, gdyż tworzą się wtedy na liściach brzydkie plamy. Roślina przerzedza się też w miarę starzenia się.
Uprawa: Ścinać kwiatostany, gdyż nie mają znaczenia zdobniczego, a powodują tylko nadmierne pokładanie się rośliny. W razie zbyt ekspansywnego wzrostu ograniczać rozrastanie się kępy.
Rozmnażanie: Przez podział, przez sadzonki wierzchołkowe.
Zastosowanie: Na obwódki, do ogrodu skalnego, między płytami chodnikowymi, do zestawień kolorystycznych, gdyż tworzy piękne, jasne plamy. Doskonały gatunek zadarniający. Pędy kwiatowe mimo niewielkiego znaczenia zdobniczego nadają się do suszenia.
Dekoracyjność: Srebrzysto owłosione pędy i liście, poduszkowaty pokrój.