Viscum album – jemioła pospolita, jemioła biała
Występowanie: Rośnie dziko w Europie Środkowej i Południowej oraz na Bliskim Wschodzie. Pospolita w całej Polsce. Jest półpasożytem, rośnie głównie na topolach, wierzbach, brzozach, akacjach, grabach, kasztanowcach.
Opis: Jest krzewinką pasożytującą na drzewach liściastych. Tworzy na drzewach charakterystyczne, ciemnozielone kule. Liście ma zimozielone, żółtawozielone, osadzone parami. Jest gatunkiem dwupiennym. Kwitnie w II-IV. Kwiaty żeńskie małe, bez znaczenia zdobniczego, żółtozielone. Kwiaty męskie również niepozorne, ale przyjemnie pachnące, chętnie odwiedzane przez owady. „Owocem” jest biała niby-jagoda z lepkim miąższem i nasionami w środku (nasiona z botanicznego punktu widzenia są owocami właściwymi jemioły). Białe kulki utrzymują się na roślinie przez całą zimę. Owoce są chętnie zjadane przez ptaki, głównie jemiołuszki i paszkoty. Zjadają one kulki w całości i rozsiewają jemiołę poprzez nasiona w odchodach na duże odległości. Inne ptaki obskubują lepki miąższ, po czym wycierają dzioby o gałęzie i w ten sposób przyklejają nasiona na tym samym drzewie.
Zastosowanie: Nie jest gatunkiem uprawnym, można jednak zasiedlać nim, rozsiewając nasiona, wybrane osobniki drzew liściastych. Jest rośliną leczniczą, ale też lekko trującą. Jest Jedną z roślin kojarzonych z Bożym Narodzeniem – wieszamy ją u sufitu, by zapewniła szczęście naszemu domowi, pod taką jemiołą można się też bezkarnie całować.