Yucca filamentosa, Yucca angustifolia – juka karolińska
Pochodzenie i opis: Rośnie dziko we wschodniej części Ameryki Północnej, w suchych lasach sosnowych, w szczelinach skał, na terenach piaszczystych. Tworzy grube kłącza. Wysokość rośliny nie kwitnącej 40-70 cm, w czasie kwitnienia dochodzi do 200 cm. Liście sztywne, z początku wzniesione, potem mają tendencję do załamywania się, skórzaste, zimozielone. Liście zawierają dużo włókna, które często zwisa z brzegów liści.
Kwiaty biało kremowe, dzwonkowate, pachnące, zebrane w długie, okazałe wiechowate kwiatostany. Kwitnienie w VII-IX. Rozeta liściowa po kwitnieniu zamiera, a wokół niej pojawiają się liczne rozety boczne. Roślina zaczyna kwitnąć po kilku latach uprawy. W Polsce juki rzadko zawiązują nasiona.
Wymagania: Stanowisko mocno nasłonecznione, suche i palące. Gleba bardzo przeciętna, lekko zasadowa, dobrze zdrenowana, nawet kamienista. Nie znosi gleby gliniastej i ciężkiej. Nie jest w pełni odporna na mróz.
Uprawa: Na zimę okrywać gałązkami drzew iglastych. Można też zabezpieczać rośliny przed zaleganiem wody i śniegu w rozecie poprzez związywanie liści na zimę (patrz zdjęcie).
Rozmnażanie: Przez podział rozrośniętych egzemplarzy wiosną. Przed podziałem warto liście skrócić o połowę, aby ograniczyć transpirację. Odcinki kłącza pozbawione liści można podzielić na 10-20-centymetrowe kawałki i umieścić w podłożu. Z tak przygotowanych sadzonek wyrosną w krótkim czasie nowe rozety liściowe. Przez oddzielanie rozet potomnych. Przez wysiew importowanych nasion.
Zastosowanie: Do dużych ogrodów skalnych, sadzona pojedynczo na trawniku, roślina użytkowa (włókno wykorzystuje się do wyrobu lin, grubych tkanin i papieru).